Παναγιώτης Γιαννάκης

Ο Δράκος!

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ξεκίνησε την καριέρα του στον Ιωνικό Νίκαιας το 1972 σε ηλικία 13ων ετών. Η αγάπη του για το άθλημα δεν κρυβόταν με τίποτα. Μαχητής μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα, ξεχώρισε (και ξεχωρίζει) για το ήθος και τον χαρακτήρα του. Προπονητής και παίκτης είναι ίσως η μεγαλύτερη μορφή του ελληνικού μπάσκετ. Έως την επόμενη…

Να ‘τανε το ’84! Την περίοδο 1983-84 ο Ιωνικός παίζει με τον Άρη. Σε εκείνο το ματς ο Γιαννάκης πετυχαίνει 73 πόντους και ο Γκάλης 62 (είχε ήδη έρθει το 1979 από την Αμερική). Το παιχνίδι τελειώνει με σκορ 113-114 υπέρ του Άρη. Ο »Δράκος» όμως της Νίκαιας είχε μόλις χτυπήσει. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ο Γιαννάκης πηγαίνει στον Άρη. Το ταξίδι ξεκινούσε…

Το δίδυμο Γκάλη-Γιαννάκη άφησε εποχή. Ο ελληνικός αθλητισμός χρωστάει πολλά σε αυτούς τους δύο παίκτες. Δεν ήταν μόνο οι χαρές και οι επιτυχίες  που έφεραν στη χώρα αλλά η μεταφορά στα γήπεδα. Έφεραν τον κόσμο πιο κοντά στον αθλητισμό. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο επίτευγμα τους. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Θυμίζει λίγο (ίσως) Pippen-Jordan σε ελληνικό επίπεδο.

Ο Γιαννάκης ήταν ο αρχηγός μας το 1987. Αλησμόνητο Ευρωμπάσκετ. Στις 14 Ιουνίου ημέρα Κυριακή, ο Παναγιώτης με δάκρυα χαράς σηκώνει την κούπα στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και η Ελλάδα κλείνει το μάτι στην Ευρώπη.Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Είναι το ελληνικό μπάσκετ και πατάει γερά.

Ο πεισματάρης Point Guard που έπαιζε και με πυρετό! Ο αθλητής που χαιρετούσε πάντα τον αντίπαλο του είτε κέρδιζε είτε έχανε. Ο άνθρωπος που έπαιζε με τραυματισμένο γόνατο σε σημείο που να μην αντέχεται! Ο μπασκετμπολίστας με το τόσο αγαπητό βλέμμα και καρδιά πολύ δυνατή! Κυρίες & κύριοι ο Παναγιώτης Γιαννάκης.